שלום לכן ולכם,
השבוע האחרון הוכיח שוב עד כמה מסוכנת היא ממשלת נתניהו-ליברמן-ברק. ההחלטה להשתלט בכוח על ספינות המשט לעזה הובילה לאסון מחריד שצריך היה לצפות אותו מראש. הקורבנות הם לא רק ההרוגים והפצועים על הספינות אלא שני עמינו, הישראלי והפלסטיני, והסיכוי להידברות ולשלום באיזור.
אותה שביעיית שרים ימנית והרפתקנית שהחליטה על המשט היא שתחליט על המלחמה הבאה. זה הזמן להשמיע קול חזק וצלול של מחאה ואזהרה. השבוע כבר הפגנו אלפים בחוצות תל-אביב, ירושלים, חיפה ובישובים אחרים בארץ. במוצאי שבת הקרוב, ב-5 ביוני, נצא לרחובות תל אביב בהפגנה חשובה נגד המלחמה הבאה המאיימת עלינו ועל האזור כולו, נגד הכיבוש בן 43 השנים ולמען שלום של שתי מדינות לשני העמים ושתי בירות בירושלים. השנה נציין את היום הזה כאשר ניכרות יותר ויותר השפעתן של עשרות שנות כיבוש על פניה של החברה הישראלית ועל המרחב הדמוקרטי שלנו שהולך ונעלם תחת הלחצים המופעלים עליו.
מול ההידרדרות והסכנות אני חש התחלה של התעוררות לפעולה. התעוררות כזו הומחשה באירועי האחד במאי שהתקיימו השנה במקביל ובהיקף חסר תקדים ברחבי הארץ, במרכז ירושלים ובשייח ג'ראח, בחיפה, בבאר שבע (בפעם הראשונה בהיסטוריה), בכפר יאסיף, בעראבה ובנצרת. בתל אביב נפגשו שלוש הפגנות שיצאו משלושה מוקדים לצעדת ענק בלב העיר. זו היתה הפגנת האחד במאי המרשימה ורבת המשתתפים שידעה תל אביב בשנים האחרונות והיה מרגש מאוד לקחת בה חלק. הפגנות האחד במאי השנה הזכירו שלא ניתן להפריד בין המאבקים השונים: שוויון ושלום, צדק חברתי וסביבתי, דמוקרטיה ומאבקי עובדים, מהגרי עבודה ועובדות סוציאליות.
אכן, גם בימים הקשים הללו יש הצלחות. ההצלחה הגדולה ביותר שידענו בחודש שעבר הייתה ביטולה של תוכנית ויסקונסין. התוכנית, שהייתה דוגמא מובהקת להתנערות של הממשלה מהזכויות החברתיות הבסיסיות של האוכלוסיות המוחלשות ביותר, בוטלה לאחר מאבק ארוך ועיקש שנוהל בכנסת ומחוצה לה, בו השתתפו ארגונים חברתיים ונפגעי התכנית. הממשלה הופתעה מביטול התכנית ולמרות אזהרותינו נמנעה מלהיערך לכך. קראתי למשרד העבודה והרווחה לקלוט את עובדי התכנית והמטופלים בה בשירותי התעסוקה באופן מיידי. נמשיך להיאבק בכל דרך אפשרית נגד הפרטת השירותים החברתיים, ונגד הגלגולים החדשים של התוכנית, שוודאי עוד יגיעו בהמשך, ובכל זירה שבה ההפרטה מתרחשת.
החודשים האחרונים התאפיינו בהמשך מאמצי סיכול התהליך המדיני מצד ממשלת נתניהו ובהתרחבות האיומים על המרחב הדמוקרטי. מאחורי מסך עשן של הקפאה מדומה ממשלת נתניהו ממשיכה לבנות בהתנחלויות ולהכשיל כל סיכוי להידברות עם הפלסטינים ועם סוריה. נמשכת ההערכות למלחמה חדשה, העלולה להיות קשה ומסוכנת מכל קודמותיה. נמשך מסע הדה-לגיטימציה כלפי כל מי שמשמיע קול אחר – ארגוני זכויות אדם, אנשי אקדמיה, עיתונאים אמיצים ופעילי שלום.
התנהגותה האלימה של המשטרה בהפגנות שייח ג'ראח בכמה מהן השתתפתי היא ביטוי נוסף לאיומים על המרחב הדמוקרטי. בעוד שהמשטרה מגנה על "זכות" המתנחלים לחגוג ולהתעמר בתושבי השכונה, למפגיני השלום וזכויות האדם אסור להיכנס "לשכונה היהודית" (לדברי המשטרה) והם מפונים ממנה בברוטאליות. בעוד הצבא עומד מן הצד כאשר מתנחלי יצהר יורים אש חיה על אירוע ישראלי-פלסטיני של נטיעת עצים בו השתתפתי שנעשה ביוזמת תנועת "לוחמים לשלום" – מועמדים למשפט צבאי פעילים לא אלימים של המאבק בבילעין.
חשוב לשים לב לכך שהדברים החמורים האלה לא מצליחים להשתיק את המחאה אלא אף גורמים להרחבתה: צווי ההרחקה משייח ג'ראח שהוטלו על פעילי המאבק הביאו אותו החודש גם לתל אביב, לחיפה ולאוניברסיטאות ופרשת הירי של מתנחלי יצהר צולמה ונחשפה על ידי ערוץ 10.
החודש ראינו כיצד מיישרים קו בכנסת עם מהלך גזעני ואנטי דמוקרטי שמקדם הכהניסט המוצהר ח"כ בן ארי כנגד חברי הכנסת הערביים. על פי הצעתו יוטלו על חברי הכנסת שביקרו בלוב הגבלות חסרות תקדים למרות שהם כלל לא עברו על החוק בנסיעה זו. מסע ההסתה נגד האוכלוסיה הערבית, המציג אותה כסכנה מבפנים, הוא בעצמו הסכנה האמיתית. מבחינה פוליטית גם פרשת אמיר מח'ול ועומר סעיד משמשת ותשמש במסע הזה.
במישור אחר ממשיך להתנהל מסע פירוק רשויות התכנון שיזם ראש הממשלה בנימין נתניהו. במרכז מסע ההרס ניצב קידומה המהיר של רפורמת התכנון והבנייה, רפורמת הולילנד, שתקל משמעותית עם בעלי אינטרסים והון וכרישי הנדל"ן על חשבונם של הציבור, הסביבה והעתיד של. בחודשים האחרונים אנחנו מרכזים מאמצים גדולים למנוע את אישור החוק החדש בכנסת. מול רפורמת הולילנד אני מקדם הצעת חוק המחייבת שקיפות במנהל מקרקעי ישראל.
התהיות שהעליתי ביחס למכירת חוף פלמחים ואישורי הבנייה שניתנו שם ליזם אוששו בדו"ח חריף במיוחד של מבקר המדינה. אולם למרות דבריו של המבקר סכנת נדלו"ן פלמחים לא הוסרה והמאבק על עתיד החוף עדיין בעיצומו.
מאבק מקביל מתנהל עתה סביב מתקן הגז העצום המתוכנן להקמה בסמיכות לחוף דור. בועדות הכנסת ובמליאה התייצבתי לצד התושבים הנאבקים נגד הסכנה הבטיחותית והפגיעה הסביבתית ולמען חלופה של מתקן ימי, כמקובל גם בארצות פחות צפופות עם פחות סכנות. חייבים לדחות את לחצי היזם לוותר לו על העלות הנוספת של מיתקן ימי, במיוחד נוכח רווחי ענק חסרי התקדים הצפויים לו והסתפקותה של המדינה בגביית תגמולים סמליים מהפקת הגז.
לאורך השנה האחרונה אני נאבק להלאמת הקו האדום של הרכבת הקלה-התחתית בגוש דן. מעבר לכל הויכוחים על מידת תרומתו של הקו לפתרון משבר התחבורה בגוש דן, צריך להיות ברור שהזכיין הפרטי (שותפות של אפריקה-ישראל עם תאגידים גרמני וסיני), הנמצא באיחור של שנים ממועד הסגירה הפיננסית עליו יתחייב, איננו הפתרון – הוא הבעיה. בכנסת ומול גורמי המקצוע בממשלה אני נאבק להלאמתו של הקו – כדרך היחידה להבטחת הקמתו בפועל.
אבל לתושבי גוש דן נמאס, ובצדק, להמשיך להמתין לרכבת קלה. קיימות חלופות טובות שנוסו בהצלחה בעולם. בנושא זה כתבתי מאמר שניתן לקרוא כאן. שותפות רחבה שתנועת "עיר לכולנו" יזמה עם אנשי מקצוע וארגוני סביבה וחברה עשתה בשנה האחרונה עבודה רבה בכיוון זה. המטרה היא לתת מענה מיידי לבעיות התחבורה באמצעות העדפת התחבורה הציבורית וייעולה. רשת יעילה ואמינה של אוטובוסים ידידותיים לסביבה, מיניבוסים ופתרונות לנוסעים באופניים ולהולכי הרגל, יוכלו לשפר באופן ממשי את איכות החיים, הבריאות והנגישות של כולנו בעיר.
אנו עומדים היום גם בפתחו של חודש הגאווה, חודש יוני. חודש בסימן המאבק לחרות הפרט, לחיים בחופש ובכבוד. חגיגת הגאווה השנה מהולה בעצב ובזיכרון הרצח הנורא ב"ברנוער" בקיץ האחרון. ברור שדרך ארוכה עוד לפנינו. בימים אלו אנו מעלים להצבעה בכנסת הצעת חוק שנועדה לעגן את איסור האפליה על רקע נטייה מינית, זהות ומיגדר במוסדות החינוך בארץ ומטרתה להצהיר באופן גלוי שלאפליה, לאלימות ולהומופוביה אין מקום במערכת החינוך. בכוונתי גם להשתתף במצעדי הגאווה בתל אביב ובירושלים.
אנו ממשיכים לטפל בפניות אזרחים שונות שמגיעות אלינו, ומקווים שנוכל לסייע כמיטב יכולתנו.
כמובן שאשמח לתגובות והערות ואני שב ומזמין את כולכם/ן להשתתף בהפגנה במוצאי שבת,
בברכה,
דב חנין
النشرة الالكترونية للنائب دوف حنين – حزيران 2010
تحياتي لكم جميعاً،
الأسبوع الأخير أثبت مرة أخرى بما لا يدع مجالاً للشك الى أي حد خطيرة هي حكومة نتانياهو-ليبرمان-براك. القرار بالسيطرة بالقوة على السفن المتوجهة الى غزة فجّر كارثة رهيبة والتي كان يجب توقعها من البداية. الضحايا هم ليسوا فقط القتلى والجرحى وانما أيضاً شعبينا، الاسرائيلي والفلسطيني، واحتمالات السلام يالمنطقة.
الوزراء السبعة اليمينيون والمتهورون الذين قرروا بموضوع السيطرة على السفن هم ذاتهم الذين سيقررون بالنسبة للحرب القادمة. هذا هو الوقت لإسماع صوت معارض، محذر وواضح. هذا الأسبوع تظاهرنا بآلافنا في تل-ابيب، القدس، حيفا وفي مناطق أخرى من البلاد.
في نهاية الأسبوع القادم، ب- 5 حزيران سنخرج الى شوارع تل-أبيب جميعاً بمظاهرة ضخمة ضد الحرب القادمة والتي تتربص بنا وبالمنطقة كلها، وضد الاحتلال الذي يطوي عامه ال- 43 ومن أجل السلام على أساس الدولتين للشعبين وعاصمتين في القدس. هذا العام نتذكر ونتظاهر في هذا اليوم مع بروز تأثير عشرات سنوات الاحتلال على وجه المجتمع الاسرائيلي وعلى الحيز الديمقراطي الآخذ بالزوال نتيجة الضغوطات عليه.
مقابل هذا التراجع انا أشعر ببداية الاستفاقة من أجل العمل. هذه الاستفاقه يمكن ملاحظتها في مظاهرات الأول من أيار والتي أقيمت هذه السنة بالتزامن وبحجم غير مسبوق، في القدس الغربية وفي الشيخ جراح، في حيفا، في بئر السبع (المرة الأولى بالتاريخ)، في كفرياسيف، في عرابة والناصرة. في تل أبيب انطلقت م ثلاث مظاهرات من ثلاث نقاط مختلفة في المدينة لتلتقي جميعها في مسيرة واحدة ضخمة وسط المدينة. وقد كانت هذه مظاهرة الأول من أيار الأضخم والأكبر التي عرفتها تل أبيب في السنوات الأخيرة. مظاهرات الاول من أيار لهذا العام أكدت انه لا يمكن الفصل بين النضالات المختلفة: المساواة والسلام، العدالة الاجتماعية والبيئية، الديمقراطية ونضالات العمال، العمال الأجانب والعاملات الاجتماعيات.
نعم حتى بهذه الأيام الصعبة هناك نجاحات. النجاح الأكبر خلال الشهر الماضي كان إسقاط مشروع فيسكونسن. المشروع الذي كان يمثل بصورة غاية في الوضوح تجاهل هذه الحكومة للحقوق الاجتماعية الأساسية للمجموعات المهمشة في البلاد. البرنامج تم الغائه بعد نضال طويل وعنيد تم خوضه بالكنيست وخارجها، شاركت به منظمات اجتماعية مختلفة والمتضررون من البرنامج. الحكومة تفاجأت من الغاء مخطط فيسكونسن، على الرغم من تحذيراتنا المتواصلة لم تقم الحكومة بتجهيز نفسها لهذا الاحتمال. قمت بمطالبة وزارة العمل والرفاة الاجتماعي استيعاب موظفي وعمال المخطط في خدمات العمل فوراً. وسنستمر بالنضال بكل الطرق الممكنة ضد خصخصة الخدمات الاجتماعية، وضد النسخ الجديدة من المخطط والتي حتماً ستحاول الحكومة تمريرها في المستقبل.
الأشهر الأخيرة تميزت باستمرار محاولات حكومة نتانياهو بدفن العملية السياسية وزيادة التهديدات للحيز الديمقراطي. خلف قناع "تجميد" البناء في المستوطنات تستمر هذه الحكومة بالبناء في المستوطنات وعرقلة كل إمكانية للحوار مع الفلسطينيين وسوريا. وتستمر الحكومة بالتحضير لحرب جديدة، والتي ستكون أخطر من كل سابقاتها. كذلك تستمر عملية نزع الشرعية عن كل من يصدر صوت مختلف – منظمات حقوق الانسان، محاضرون وأكاديميون، صحفيون شجعان ونشيطو سلام.
التصرفات العنيفة للشرطة بمظاهرات الشيخ جراح والتي اشتركت بقسم منها هي تعبير آخر عن مدى التهديد المحدق بالحيز الديمقراطي في البلاد. في الوقت الذي تحافظ الشرطة به على "حق" المستوطنين بالاحتفال واستفزاز سكان الحي، تمنع الشرطة من متظاهري السلام وحقوق الانسان الوصول الى "الحي اليهودي" (بحسب مصطلحات الشرطة) ويتم ابعادهم عن المنطقة ببربرية. في الوقت الذي يقف الجيش جانباً عندما يقوم مستوطنو يتسهار بإطلاق نار حية على نشطاء سلام اسرائيلين وفلسطينيين وهم يغرسون الأشجار بنشاط مشترك حيث كنت مشاركاً، وقد بادرت لهذا النشاط منظمة "مقاتلون من أجل السلام".
كل هذه المحاولات لم تنجح باخراس صوت الاحتجاج بل على العكس من ذلك الاحتجاج يتوسع: أوامر الابعاد عن الشيخ جراح والتي صدرت بحق المناضلين ضد المستوطنين هناك أدت الى توسع الاحتجاج ليصل الى تل-أبيب، حيفا والى الجامعات المختلفة. كذلك قضية اطلاق النار من قبل المستوطنين في يتسهار تم تصويرها وفضحها من قبل قناة التلفزة العاشرة.
هذا الشهر رأينا كذلك كيف تقوم الكنيست بملاءمة نفسها مع خطوة عنصرية وغير ديمقراطية قام بطرحها نشيط منظمة كهانا الفاشية عضو الكنيست بن أري. حيث وبناءً على اقتراحه سيتم تحديد صلاحيات ونشاط أعضاء الكنيست العرب الذين زاروا ليبيا على الرغم من أنهم لم يقوموا بخرق أي قانون. مسيرة التحريض ضد الجماهير العربية مستمرة، حيث يتم تصوير هذه الجماهير على انها خطر من الداخل، لكن الخطر الحقيقي هو استمرار التحريض على هذه الجماهير. من الناحية السياسية فان قضية أمير مخول وعمر سعيد يتم استغلالها بهذا الاتجاه الخطير.
من ناحية أخرى تستمر عملية حل مؤسسات التخطيط والتي بادر اليها رئيس الحكومة بنيامين نتانياهو. في لب هذه العملية هناك محاولة دفع قانون "الاصلاح" بالتخطيط والبناء، إصلاح هوليلاند، والذي سيقوم بتسهيل عمل أصحاب رؤوس الأموال على حساب الجمهور الواسع، البيئة ومستقبلنا جميعاً. في الأشهر الأخيرة نحن نبذل قصار جهدنا من أجل منع المصادقة على القانون الجديد في الكنيست. مقابل "اصلاح هوليلاند" أقوم بمحاولة تمرير قانون جديد لزيادة الشفافية في دائرة أراضي اسرائيل.
التساؤلات التي قمت بطرحها حول بيع شاطئ البلماحيم وحول تراخيص البناء التي أعطيت هناك للمستثمر تم تبنيها من قبل مراقب الدولة في تقريره حول الموضوع. لكن وعلى الرغم من تقرير مراقب الدولة الا ان الخطر لا يزال قائماً والنضال لا زال في أوجه.
نضال متزامن يجري هذه الأيام حول مجمع الغاز الضخم المخطط بجانب شاطئ "دور". في لجان الكنيست وفي الهيئة العامة وقفت بجانب المواطنين الذين يناضلون ضد الخطر على حياتهم والضرر بالبيئة ومن أجل مجمع بديل داخل البحر، وهو البديل المتبع في دول أقل كثافة وتواجه مخاطر أقل. يجب رفض الضغوطات التي يمارسها المستثمر والمطالبة بالتنازل له عن التكلفة الاضافية بنقل المجمع الى المياه، خصوصاً وأنه سيحصل على أرباح ضخمة من استثماره والدولة ستقوم بالحصول على نسبة رمزية من استخراج الغاز.
خلال العام الأخير أقوم بالنضال من أجل تأميم "الخط الأحمر" للقطار الخفيف – السفلي بمنطقة غوش دان. بغض النظر عن النقاش حول مدى مساهمة هذا الخط بحل إشكالية المواصلات في منطقة غوش دان، يجب ان يكون واضحاً ان المستثمر الخاص (شركة أفريقيا-اسرائيل بالتعاون مع شركات المانية وصينية) والذين تأخروا بسنوات عن الموعد المحدد لإنهاء المشروع هو ليس الحل وانما المشكلة. في الكنيست ومقابل المسؤولين في الحكومة اناضل من أجل تأميم الخط كحل وحيد من أجل ضمان إقامته فعلاً.
لكن مواطني غوش دان فقدوا صبرهم، وبحق، من استمرار الانتظار للانتهاء من وضع القطار الخفيف بالخدمة. هناك بدائل أخرى تم تجربتها بالعالم. حول هذا الموضوع قمت بكتابة مقال يمكن قراءته بالعبرية على هذا الرابط. شراكة واسعة بين حركة "المدينة لنا جميعاً" ومهنيين ومنظمات بيئية واجتماعية قامت بعمل ضخم في هذا الاتجاه. الهدف اعطاء إجابة فورية لمشاكل المواصلات من خلال تفضيل المواصلات العامة وزيادة نجاعتها.
نحن نقف اليوم في بداية شهر الافتخار، شهر حزيران. وهو الشهر الذي يتم تكريسه من أجل النضال لحرية الفرد، للحياة بحرية واحترام. احتفالات الافتخار هذا العام تتشح بالحزن حيث الجميع يتذكر جريمة القتل في "نادي بار-نوعر" العام الماضي. من الواضح ان الطريق لا زالت طولية. هذه الأيام نطرح على الكنيست مشروع قانون يؤكد على منع التمييز بسبب الميول الجنسية، الهوية والجندريالية في مؤسسات التربية والتعليم في البلاد. هدف مشروع القانون الاعلان بشكل واضح ان لا مكان في مؤسسة التعليم للتمييز، للعنف وللخوف المرضي من المثليين. وبنيتي كذلك ا لمشاركة بمسيرة الفخر في تل-أبيب والقدس.
نحن مستمرون بمعالجة توجهات المواطنين التي تصلنا، ونأمل ان نستطيع المساعدة.
يسعدنا الحصول على ردودكم وملاحظاتكم كما أدعوكم جميعاً للمشاركة في المظاهرة يوم السبت القادم مساءً.
باحترام،
دوف حنين