שלום לכן ולכם تحياتي لكم جميعاً,
שנה טובה, שנת קידום אמיתי של שלום, דמוקרטיה וצדק לכולנו. ברכות לרגל חג עיד אל-פטר.
كل عام والجميع بخير بمناسبة حلول عيد الفطر السعيد ورأس السنة العبرية الجديدة آملين ان تكون السنة القادمة سنة تقدم حقيقي نحو السلام المنشود ونحو الديمقراطية والعدل.
השבוע נערך טקס חידוש המשא ומתן בין ישראל לאש"ף בוושינגטון. התנהלותה של הממשלה בפרשת ההתנחלויות יוצרת חשש כבד כי אין בכוונתה לקדם הסדר אמיתי אלא רק לייצר תדמית של חתירה לשלום בכסות של שיחות עקרות. הבעיה היא כי כאשר לא מקדמים שלום, הסכנות מתעצמות. המזרח התיכון כולו נמצא על פרשת דרכים. אם לא נצליח להתקדם להסדר – קיימת סכנה גדולה להידרדרות מדינית ולהתלקחות צבאית. במציאות שבה כלי נשק חדשים ומסוכנים נכנסים למזרח התיכון מכל הכיוונים – מלחמה עלולה להמיט אסון עצום על עמי האזור כולם.
החודש התייצבנו לצידה של קבוצת אנשי התיאטרון, שחתמו על עצומה שלא יופיעו בהיכל התרבות בהתנחלות אריאל. עצומות השחקנים, הסופרים והמרצים הראו שוב שבישראל כוחות חשובים המתנגדים לכיבוש והמעוניינים באמת בפתרון של שתי מדינות לשני העמים. ההסתערות המקארתיסטית עליהם והנסיון לדרוס גם את חופש המצפון של אמנים וגם את זכויותיהם כעובדים ולא כעבדים – מראה פעם נוספת את הקשר ההדוק בין המאבק נגד הכיבוש לבין המערכה להגנת המרחב הדמוקרטי בישראל עצמה.
מעטים בישראל שמו לב לאחרונה להרשעתו של עבדאללה אבו רחמה, מנהיג ההפגנות הלא אלימות נגד גדר ההפרדה בבלעין אבו רחמה, איש אמיץ וחכם, המקדם פעולה משותפת ישראלית–פלסטינית נגד הכיבוש ולמען שלום צודק, מהווה איום על מי שרוצה להשאיר את המצב כפי שהוא וזו בדיוק הסיבה לרדיפתו. העדתי במשפטו ובית המשפט קיבל את עדותי כי הוא אינו קשור ולא יכול להיות קשור ליידוי האבנים, שאכן מתרחש מדי פעם בהפגנות. על רקע זה, הרשעת אבו רחמה ב"הסתה וארגון הפגנות" חמורה ומקוממת כיון שכפי שקבע בית הדין בהאג הגדר היא הבלתי חוקית ולא ההפגנות נגדה. ההרשעה הזאת היא עוד דף שחור בספר תולדות משפט הכיבוש.
אך כמו שאנחנו קוראים בהפגנות שייח ג'ראח – דיכוי לא יכול להמית מחאה עממית. בקייץ הזה ראינו כזו גם בכמה זירות נוספות. בחודש האחרון חזרנו שוב ושוב, מאות פעילים ערבים ויהודים, להקים מחדש את הריסות הכפר הבדואי אל עראקיב בנגב ולבנות קורת גג ל-300 התושבים שבתיהם נהרסו על ידי המשטרה ופקחי מנהל מקרקעי ישראל. משמרות מחאה והפגנות בנושא נערכו גם בסכנין, תל אביב, ירושלים ולהבים.
הישג חשוב במאבק נגד האפליה התרחש הקיץ בלוד. שיתוף פעולה בין מאבק הקהילה הערבית בעיר לבין הפעילות הפרלמנטרית שלנו הוביל להעברת בית המכללה בעיר, שהוחזק בידי הסוכנות היהודית, לידי התיכון הערבי. במהלך חופשת הקיץ התגייס ועד ההורים ויחד עם הילדים שיפצו את המבנה והכינו אותו לקראת תחילת שנת הלימודים. המאבק הזה מוכיח שוב כי גם במציאות קשה כאשר עובדים נכון ניתן להתקדם ולהגיע להישגים. על רקע הלחץ הציבורי הרב והפגנות התמיכה בכפר דהמש הסמוך לרמלה הוקפאו הליכי ההריסה לבתים בכפר והדיונים ימשכו בבית המשפט ובועדות התכנון המקומיות.
המאבק נגד גירוש ילדי מהגרי העבודה והפליטים הניב אף הוא הצלחה מסוימת. המאבק העיקש של ארגון ילדים ישראלים הוביל להתגייסות חסרת תקדים של פעילים, אינספור פעילויות מחאה והתנדבות במערכי הסיוע לילדים והוריהם. עם זאת מדיניות הדלת המסתובבת של הממשלה ממשיכה בשיא הציניות, כאשר באותה ישיבת ממשלה ממש הוחלט הן על גירוש 400 הילדים והן על יבוא 300 עובדים נוספים. ניתן לקרוא נאום שנשאתי בנושא בישיבת הפגרה בכנסת בקישור הזה.
הצלחה נוספת נחלנו בסוף יולי כאשר אחרי מאבק ציבורי ארוך, הממשלה החליטה למשוך את הצעת חוק ההסתננות. אני הייתי המתנגד היחידי להצעת החוק במליאת הכנסת הן בקדנציה הקודמת והן בקדנציה הנוכחית אך עם הזמן הצטרפו אלי ח"כים נוספים והצלחנו להוריד הצעה אנטי דמוקרטית ומסוכנת זו מסדר היום. הצעת החוק הייתה אמורה להטיל אחריות פלילית ועונשי מאסר ארוכים על כל מי שמוגדר כ"מסתנן" לגבולות ישראל ועל פעילי הארגונים החברתיים שמסייעים להם.
פעילות ממושכת שלנו בתחום התחבורה תרמה להחלטה חסרת התקדים על ביטול הסכם הזיכיון ועל הלאמת פרויקט הרכבת הקלה/תחתית בגוש דן, תוך הגשת תוכנית לביצוע של הפרויקט במימון ציבורי. זוהי הלאמת התשתיות הגדולה בתולדות ישראל. התנהלות החברה הזכיינית והמדינה הוכיחו כי השוק הפרטי לא יכול לבצע סוג כזה של עבודות תשתית והדרך הנכונה ביותר היא הלאמה. בינתיים, במקביל לקידום פרויקט הרכבת העצום, אסור לחכות שנים לפתרון בעיות התחבורה בגוש דן. צריך כבר עכשיו לעבור למערכת הסעת המונים שמבוססת על ייעול תחבורה ציבורית והעדפתה. עבודת השטח של תנועת "עיר לכולנו" בתל-אביב – יפו לקידום תוכנית "מהיר בעיר" ממשיכה בשיא המרץ.
הקיץ החל לפעול קו ההסעות החינמי "סובב כנרת" על ידי מנהלת הכנרת, שהוקמה בעקבות חוק הגנת הכנרת שיזמתי בכנסת הקודמת עם ח"כ לשעבר אופיר פז-פינס. קו ההסעות מאפשר לציבור הרחב להגיע לבילוי בחוף ללא הצורך לשלם את מחירי החנייה הגבוהים, שלמעשה הפכו לכלי בידי מנהלי החופים לעקוף את איסור גביית התשלום בכניסה לחוף. הפעלת מערכת הסעת המונים ציבורית יעילה היא הדרך להנגיש את החופים לציבור הרחב בניגוד להקמת עוד חניונים לרכב פרטי. אני ממשיך לפעול גם לקידום פתרונות יסודיים בתחום התחבורה הציבורית לאוכלוסייה הערבית ושינויים חיוביים ראשונים החלו להיעשות גם כאן.
גילוי מצבורי הגז הוליד שני מאבקים חשובים, הראשון נוגע למיקום מתקן קליטת הגז והיתה בו הצלחה. במאבק ציבורי משותף יחד עם המועצות האזוריות השונות ותושביהן הופעל לחץ על המועצה הארצית לתכנון ולבניה לבחון באופן רציני את חלופת האסדה הימית, שהיא הפתרון העדיף לציבור מכל ההיבטים: הבריאותי, הסביבתי והבטיחותי, אך עולה יותר לחברות הגז. המועצה קיבלה את דרישתנו ובוחנת את אפשרות האסדה בים ואנו ממשיכים לעקוב אחר מסקנותיה.
המאבק השני נוגע לגובה התמלוגים שתקבל המדינה עבור השימוש במשאבי הטבע האדירים שנתגלו לחופי ישראל. הקמפיין האגרסיבי שמנהלות חברות הגז להשאיר את המצב כפי שהוא, לא בחל באמצעים. ארגוני ימין קיקיוניים וגורמי ממשל אמריקאי מפעילים לחצים בשירות ברוני הגז. קמפיין הימין כלל שוב שימוש בגזענות, הסתה לאומנית וכן השמצות אישיות ומסע דה לגיטימציה מופרך כנגד הקרן החדשה לישראל ואפילו נגד הפרופ' ששינסקי, העומד בראשות הועדה שבוחנת את גובה התמלוגים. אין זה מפתיע שהלאומנות מגויסת כמפלטם האחרון של בעלי ההון. פעם אחר פעם חזרתי ואמרתי בכנסת ובועדותיה שאסור לנו לפספס את הרגע ההיסטורי הזה בו יש לישראל הזדמנות לדרוש את ההכנסות ממשאבי הטבע ששייכים לנו ולילדנו. אנו דורשים להעלות את גובה הכנסות המדינה, בדומה לנהוג בשאר העולם ולהקצות את המשאבים לטובת קרן מיוחדת למטרות חברתיות ארוכות טווח בתחומי הבריאות, החינוך והסביבה.
בעוד פחות מחודש, נציין עשור לאירועי אוקטובר. הריגת 13 המפגינים הערבים בהפגנות שנערכו עם פרוץ האינתיפאדה השנייה היא פצע פתוח בחברה הישראלית. תיקי החקירה נגנזו, איש לא הועמד לדין, משפחות ההרוגים נותרו ללא מענה. אירועי אוקטובר החלו עשור רע ליחסי יהודים-ערבים בישראל. גלים של גזענות התחזקו בחברה והגיעו עד לתוככי הכנסת. למרות מסקנות ועדת אור, נמשכת האפליה הממסדית כלפי האוכלוסייה הערבית וחוזרות תופעות של יד משטרתית קלה על ההדק ביחס לאזרחי ישראל הערבים.
השבוע הצטרפתי לקריאה יהודית ערבית משותפת, לקראת יום העשור, קריאה למחויבות משותפת למאבק על הדמוקרטיה והשוויון בארץ. הקריאה מסתיימת במילים אלו: "יום העשור לאירועי אוקטובר הוא יום של כאב על ההרוגים; של מחאה על גניזת תיקי החקירה; של דרישה ליישום המתווה המוצע בועדת אור לתיקון האפליה נגד האוכלוסייה הערבית. יום העשור הוא גם יום של הזדמנות, ממנו נוכל לצאת במחויבות יהודית-ערבית משותפת לעיצוב עשר השנים הבאות – לבניית חברה ראויה וצודקת, להבטחת שוויון אזרחי ולאומי למיעוט הלאומי הערבי בארץ, ולשלום צודק ובר קיימא עם העם הפלסטיני… מיום העשור לאירועי אוקטובר 2000, אנחנו יוצאים לעשור הבא מאוחדים במאבק על העתיד ועל השוויון כאן בארץ. במאבק הבוער המשותף על הדמוקרטיה – סופנו לנצח: אנחנו – ערביות ויהודיות, יהודים וערבים – מסרבות להיות אויבות ומסרבים להיות אויבים!" הקריאה המלאה נמצאת בקישור הזה.
אני מזמין אתכם בחום רב לצרף את שמכם ליוזמה החשובה הזאת, ולהשתתף באירוע היהודי- ערבי המתוכנן בנצרת בשבת, ה-2 לאוקטובר, לציון יום העשור. זו הזדמנות לבנות מחדש עשייה ציבורית ופוליטית משותפת ליהודים ולערבים מול הניסיונות הימניים להפריד ולנגח. ביחד יהודים וערבים, סופנו לנצח במאבק על הדמוקרטיה והשוויון.
בברכה,
דב חנין
تحياتي لكم جميعاً،
هذا الأسبوع تم إقامة مراسم إعادة التفاوض المباشر بين اسرائيل وبين منظمة التحرير الفلسطينية في واشنطن. سياسة الحكومة الاسرائيلية بقضية المستوطنات تخلق تخوفات كبيرة حول النية الحقيقية لهذه الحكومة وحول جديتها بالدفع باتجاه تسوية حقيقية، المعطيات تظهر ان هذه الحكومة تعمل على خلق صورة إعلامية لها وكأنها تطمح وتعمل لتحقيق السلام بواسطة محادثات عاقر وبلا فائدة. المشكلة الأساسية تكمن بأنه في حالة عدم التقدم نحو السلام فإن مخاطر الحرب تزداد. الشرق الأوسط بمجملة يقف على مفترق طرق. في حال لم يتم التقدم نحو تسوية فالتهديد كبير للإنزلاق نحو حرب جديدة في المنطقة. وفي الواقع الذي يتم ادخال كافة أنواع الأسلحة المتطورة والجديدة الى المنطقة من كافة الجهات فان الحرب ستؤدي الى كارثة تحل على كافة شعوب المنطقة.
هذا الشهر كذلك وقفنا الى جانب الفنانين المسرحيين، والذين قاموا بالتوقيع على عريضة تؤكد عدم رغبتهم بتقديم عروضهم في "هيكل الثقافة" في مستوطنة "أريئيل". عرائض الممثلين، الكتاب والمحاضرين أظهرت من جديد ان في اسرائيل قوى هامة تعارض الاحتلال ومعنية بالفعل بحل الدولتين للشعبين. الهجوم المكارثي على هؤلاء الشجعان ومحاولة الدوس على حرية الضمير لهؤلاء الفنانين ومحاولة الدوس على حقوقهم كعمال وليس كعبيد، تظهر مرة أخرى العلاقة الوطيدة بين النضال ضد الاحتلال وبين النضال على الحيز الديمقراطية داخل اسرائيل نفسها.
القلائل في البلاد انتبهوا لقيام محكمة الاحتلال بإدانة عبد الله أبو رحمة، قائد المظاهرات غير العنيفة ضد جدار الفصل في بلعين. أبو رحمة هو رجل شجاع وحكيم، والذي يقوم بقيادة نشاط اسرائيلي-فلسطيني مشترك ضد الاحتلال ومن أجل السلام والعدل، وهو يشكل خطراً وتهديداً على كل ؤلائك الذين يريدون إبقاء الوضع على ما هو عليه وهذا بالضبط سبب ملاحقته. لقد قمت بالشهادة في محاكمته والمحكمة قبلت شهادتي وأخذت بها حول ان أبو رحمة ليس جزء ولا يمكن ان يكون جزء من القاء الحجارة خلال المظاهرات. على هذا الأساس فان ادانة أبو رحمة بتهم "التحريض وتنظيم مظاهرات" هو أمر خطير ومثير للسخط والغضب لأنه وكما قررت المحكمة الدولية في لاهاي ان الجدار هو هو غير القانوني وليس المظاهرات ضده. هذه الادانة هي عبارة عن صفحة سوداء أخرى تضاف الى كتاب محاكم الاحتلال.
هذا الصيف رأينا ان شعارنا الذي رفعناه في مظاهرات الشيخ جراح: "القمع لا يمكنه القضاء على الاحتجاج الشعبي" هو صحيح أيضاً بأماكن أخرى. خلال الشهر الأخير عدنا مرة تلو الأخرى المئات من النشطاء العرب واليهود، لإقامة ولبناء بيوت القرية العربية البدوية غير المعترف بها في النقب، العراقيب، والتي تأوي 300 مواطن تم هدم بيوتهم على أيدي الشرطة ومرافبي دائرة أراضي اسرائيل. مظاهرات احتجاجية واجتماعات شعبية تم تنظيمها في سخنين، تل-أبيب، القدس ولهفيم تضامناً مع العراقيب.
انجاز هام ضمن نضالنا ضد التمييز العنصري حققناه هذا الصيف في اللد. العمل المشترك والتعاون بين نضال الأهالي والطلاب العرب في المدينة وبين عملنا البرلماني أدى في النهاية الى تحويل مبنى الكلية في المدينة، والذي إستولت عليه الوكالة اليهودية، الى أيدي المدرسة الثانوية العربية في المدينة. خلال عطلة الصيف تجندت لجنة الأباء في المدرسة مع الطلاب أنفسهم وقاموا باستصلاح المبنى تحضيراً لافتتاحه في بداية العام الدراسي الجديد. هذا النضال يثبت مرة أخرى انه حتى في الواقع الصعب الذي نعيشة يمكن التقدم والوصول الى مكاسب هامه. كذلك وعلى خلفية الضغط الجماهيري وتظاهرات الدعم لقرية دهمش غير المعترف بها والواقعة بالقرب من الرملة، تم تجميد اجراءات الهدم للبيوت في القرية والمداولات حول القضية ستستمر في المحاكم وفي لجان التخطيط.
النضال ضد طرد أبناء مهاجري العمل واللاجئين حقق هو أيضاً نجاحاً معيناً. النضال العنيد لمنظمة "أطفال اسرائيليون" أدى الى تجنيد غير مسبوق للنشطاء ولنشاطات تطوعية واحتجاجية لدعم الأطفال وأهاليهم المهددين بالطرد. ومع ذلك فسياسة "الباب الدوار" الحكومية مستمرة، حيث تم بذات جلسة الحكومة إقرار طرد 400 طفل من جهة واستقدام 300 عامل جديد من جهة أخرى. يمكنكم قراءة خطابي في الكنيست حول القضية على الوصلة التالية.
نجاح آخر حققناه بعد نضال شعبي طويل، يتمثل بسحب الحكومة لمشروع قانون "التسلل". لقد كنت المعارض الوحيد لهذا القانون في الهيئة العامة للكنيست السابقة والحالية ولكن مع مرور الوقت إنضم الي أعضاء كنيست آخرون ونجحنا بإزالة هذا القانون غير الديمقراطي والخطير عن جدول الأعمال. اقتراح القانون كان يهدف الى وضع مسؤولية جنائية وعقوبات صارمة وطويلة على كل من يتم تعريفة كمتسلل الى البلاد وكذلك على نشطاء المنظمات الاجتماعية والانسانية التي تساعدهم.
نشاطنا المستمر بمجال المواصلات ساهم باتخاذ القرار غير المسبوق بتأميم مشروع القطار الخفيف/التحتي في منطقة "غوش دان"، ووضع مخطط لتنفيذ المشروع بتمويل من الدولة. هذه عملية التأميم الأكبر بتاريخ الدولة. تصرفات الشركة الفائزة بمنافصة المشروع والدولة أثبتت ان السوق الخاص لا يستطيع تنفيذ هذا النوع من مشاريع البنى التحتية والطريقة الأفضل لتنفيذ هذه المشاريع هي التأميم. بالتزامن مع نشاطنا للدفع بالمشروع الضخم للقطار الخفيف، فإننا نرفض انتظار سنوات طوال إضافية لإيجاد حل لمشكلة المواصلات في منطقة "غوش دان". يجب ومنذ اليوم التحول الى نظام مواصلات عام وشعبي مبني على أسا تفضيل المواصلات العامة وتنجيعها. العمل الميداني لحركة "المدينة لنا جميعاً" في تل-أبيب – يافا مستمر بكل نشاط من أجل الدفع بمشروع "سريع في المدينة".
خلال هذا الصيف بدأت مديرية بحيرة طبريا بتسيير خط الحافلات المجاني حول بحيرة طبريا، المديرية أقيمت في أعقاب تشريع قانون "حماية بحيرة طبريا" والذي قمت بالمبادرة اليه في الكنيست السابقة مع النائب السابق أوفير بينس. خط الحافلات المذكور يسمح للجمهور الواسع بالوصول والتنزه على شواطئ البحيرة من دون الحاجة الى دفع المبالغ الضخمة على مواقف السيارات، والتي تحولت عملياً الى أداة بأيدي مديري الشواطئ للإلتفاف على منع جباية رسوم الدخول الى شواطئ البحيرة. تشغيل جهاز المواصلات العامة هي الطريقة الأنجع لتمكين المواطنين من الوصول الى شواطئ البحيرة. سأستمر بالعمل على انجاز حلول جذرية لمجال المواصلات العامة لدى المجتمع العربي في البلاد ونحن نشهد بداية تغييرات إيجابية بهذا المجال أيضاً.
إكتشاف حقول الغاز خلق نضالين هامين، الأول يتعلق بمكان إقامة منشأة معالجة الغاز وهو نضال تحقق به نجاح معين. فبالنضال الجماهيري المشترك مع المجالس الإقليمية المختلفة ومواطني هذه المجالس تم الضغط على المجلس القطري للتخطيط والبناء للقيام بفحص جدي لبناء منشأة الغاز داخل البحر، وهو الحل الأفضل بالنسبة للجمهور على كافة الصعد: الصحية، البيئية وفي مجال الأمن والأمان، لكن هذا الحل يكلف شركات الغاز مبالغ أكبر. المجلس القطري وافق على طلبنا ويقوم هذه الأيام بفحص إمكانية إقامة المنشأة في البحر وسنستمر بمتابعة ما سيخلص اليه في نهاية الفحص.
النضال الآخر يتعلق بحجم العائدات التي ستحصل عليها الدولة مقابل استعمال الموارد الطبيعية الضخمة التي تم إكتشافها بالقرب من شواطئ البلاد. الحملة الاعلامية الشرسة والتي تديرها شركة الغاز من أجل ابقاء الوضع على ما هو عليه، تزداد ضراوة. الجميع إبتداءً من منظمات يمينية صغيرة وحتى السلطات الأمريكية تقوم بالضغط لخدمة أباطرة الغاز. الحملة الاعلامية لليمين تحوي مرة أخرى آثار عنصرية بارزة، وتحريض قومجي بالإضافة لاتهامات وأكاذيب شخصية وعملية نزع شرعية متكاملة ضد "الصندوق الجديد لإسرائيل" وحتى ضد بروفيسور شيشنسكي، والذي يقف على رأس اللجنة التي تفحص قيمة العائدات. ليس من الغريب ان القومجية هي الملاذ الأخير لأصحاب رؤوس الأموال. مرة تلو الأخرى قلت من على منصة الكنيست انه من الممنوع علينا تضييع هذه الفرصة التاريخية والمداخيل الضخمة من الموارد الطبيعية التي تعود لنا ولأبناءنا. نحن نطالب بزيادة حجم عائدات الدولة من هذه الموارد، كما هو متبع ببقية انحاء العالم، والقيام بتخصيص هذه المبالغ لصناديق خاصة تعنى بالقضايا الاجتماعية على المدى الطويل وبقضايا الصحة، التربية والبيئة.
بعد أقل من شهر، سنقوم باحياء الذكرى العاشرة لأحداث أكتوبر 2000. حيث تم قتل 13 متظاهراً عربياً في المظاهرات التي تم تنظيمها بعد اندلاع الانتفاضة الثانية وهو عبارة عن جرحٍ لازال مفتوحاً في المجتمع الاسرائلي. ملفات التحقيق تم تجميدها، ولم يتم محاكمة أي شخص من المسؤولينن وعائلات القتلى بقوا من دون أجوبة. أحداث أكنوبر افتتحت عقد من العلاقات السيئة بين اليهود والعرب في اسرائيل. أمواج من العنصرية إزدادت قوة في المجتمع ووصلت الى عمق الكنيست. على الرغم من استخلاصات لجنة "أور"، التمييز المؤسساتي ضد الجماهير العربية لازال قائماً ولا زالت يد الشرطة سريعة الضغط على الزناد عندما يتعلق الأمر بالمواطنين العرب.
هذا الأسبوع إنضممت لنداء يهودي عربي مشترك، بمناسبة الذكرى العاشرة لأحداث أكتوبر، للعمل والنضال المشترك من أجل الديمقراطية والمساواة في البلاد. النداء ينتهي بالكلمات التالية: "الذكرى السنوية العاشرة لأحداث أكتوبر هي ذكرى الحزن على الضحايا، وهي ذكرى الاحتجاج على تجميد ملفات التحقيق؛ ومن أجل تطبيق المسار المقترح من قبل لجنة "أور" لإصلاح التمييز بحق الجماهير العربية في البلاد. الذكرى السنوية العاشرة هي أيضاً فرصة، من خلالها يمكن ان نخرج بالتزام يهودي-عربي مشترك لصياغة العقد القادم ولبناء مجتمع عادل ولإحقاق المساواة المدنية والقومية للأقلية القومية العربية في البلاد، ومن أجل السلام العادل والدائم مع الشعب الفلسطيني… من الذكرى العاشرة لأحداث أكتوبر 2000، نحن ننطلق لعقد جديد موحدين في النضال من أجل المستقبل والمساواة في البلاد. في النضال المشترك من أجل الديمقراطية سننتصر: "نحن –عربيات ويهوديات، يهوداً وعرباً- نرفض ان نكون أعداء" النداء الكامل موجود هنا.
انا أدعوكم بحرارة بأن تقوموا بإضافة إسمكم وتوقيعكم لهذه المبادرة الهامة وللمشاركة بالنشاط اليهودي-العربي الذي سيقام في الناصرة يوم السبت ال- 2 من أكتوبر لإحياء الذكرى العاشرة. انها فرصة لبناء عمل جماهيري وسياسي يهودي عربي مشترك مقابل محاولات اليمين لتشتيتنا. معاً يهوداً وعرباً سننتصر بنضالنا من أجل الديمقراطية والمساواة.
مع خالص الاحترام،
دوف حنين